mevrouwtje ongeduld
juni 10, 2009
Vroeger was ik heus niet zo.
Nu wel.
En ’t irriteert me vaak mateloos.
Als het weer es zover is, dan lig er zelfs van wakker, en dat terwijl ik door de band niet eens tot aan drie kan tellen in bed voor ik in slaap tuimel. Eén… Twee… En tjoep, dromenland…
Maar den dag van vandaag ben ik een echt vrouwtje ongeduld.
Ik wil altijd alles direct onmiddellijk weten. En liefst zo snel mogelijk. Echt lastig.
Als er mij iemand iets vraagt waarop ik het antwoord schuldig blijf, dan begint het al te tintelen é…
Dan moet ik dat weten.
En echt ik zweer het je, die mannen van Google hé, die spelen daar zo’n vuile rol in. Want je tikt gewoon even snel in wat je zoekt, en huppakee, binnen de kortste keren weet je wat je wilde weten… Kom ik niet direct op een naam, hup, vul een beetje randinfo in je googlebalkje, en jupla, the magic word appears!
Ik ben ook echt een krak geworden é in het googlen. Het gebeurt heel weinig dat ik niet vind wat ik zoek. (Dat ik daarvoor soms tot in de vroege uurtjes als een gefrustreerd vrouwmens aan het zoeken ben naar wat ik per sé moet weten, dat hoeven jullie eigenlijk niet te weten, dus dat ga ik maar even tussen haakjes zetten…)
Soms vraag ik mij dan af, hoe deed jij dat dan pakweg 10 jaar geleden? Want toen had ik nog geen internet thuis, en toen zal het dus zeker geregeld hebben voorgevallen dat ik iets niet wist, of dat ik niet meer op een naam kon komen of whatever… Hoe overleefde ik dat al die jaren zonder al mijn haren te beginnen uittrekken?
Ik weet het niet. Shit! Ik weet het niet!
Moet ik dat nu googlen? En als ik het google, stel dat ik het antwoord ook nog es zou vinden????
ooo shit dat is freaky!! Ik zet mijn pc rap uit…
flipp-ed x
ed blogt 
juni 11, 2009 om 09:45
Verbeten googlen naar het antwoord op een vraag. Ik ken er alles van. Maar last heb ik er niet van. Integendeel. Het antwoord vinden voelt aan als een overwinning.
juni 11, 2009 om 12:32
Datzelfde vraag ik me ook af, Ed. Hoe overleefde ik het vroeger als ik niet direct een antwoord kreeg op mijn vraag?
Ik denk dat ik me er gewoon bij neerlegde. Ik heb in ieder geval niet de haren uit mijn hoofd getrokken want ik heb ze nog allemaal.
Maar ik kan me een leven zonder Google niet meer voorstellen!
juni 12, 2009 om 11:16
Hier ook geen stress. Enkel genieten van het eindeloze gemak. Ik vermoed dat ik vroeger meer de bib in dook om iets op te zoeken. Maar ja, dat lukt niet voor alles en is qua comfort en tijdsbesteding niet te vergelijken met lekker lui achter je pc.
juni 12, 2009 om 16:19
Er is nu bijna op alle vragen een antwoord…geweldig toch ?
juni 12, 2009 om 18:12
Hier van ’t zelfde laken een rokje. Ik word ook half hysterisch wanneer ik iets weet maar er niet op kan komen op ’t moment dat ik het nodig heb. Zoals die keer toen ik in mijn bed de namen van die gasten van Friends zat op te noemen…’k wist er begot eentje niet meer, dus ik uit mijn bed en dat rap gegoogled (hoe schrijft ge dat feitelijk? – ooow, ik ga dat googlen)
Je bent dus echt niet de enige die daar zot van wordt, Ed.
En wat ik vroeger deed toen ik iets niet rap wist? Ik frette mijn kas op, gelijk ze bij ons zeggen.
juni 15, 2009 om 08:39
Vroeger trok men naar de bib, geloof ik. Of de woordenboek of een encyclopedie of zoiets. Allé, dat vermoed ik he.
Als ik elke keer naar de bib zou moeten gaan als ik iets te weten wou komen… dat zou niet goed komen.
Hoogwaarschijnlijk zou ik dan gewoon helemaal niet gaan (uit luiheid) en kennisloos achterblijven.
Lang leve google! (zeker met mijn ctrl ctrl balkje:))